In memoriam van een ‘Kwakbol in hart en nieren’ – Hans Agterberg
Door Ton van Engelen

11 januari 2018 kwam bij mij het bericht binnen dat Hans Agterberg is overleden. Mijn eerste gedachte was: Hoe krijgt Hans het voor elkaar op “de elfde”?, maar dat was mijn eerste ingeving. Hans, een man met een echt Kwakbolhart en niets was voor Hans teveel. Het woord NEE kwam niet voor in zijn woordenboek. Eerst een paar jaar actief als Raad van Elf, maar zijn gedachten gingen in de muzikale richting, naar de Kwakbollen Brassband. Als trommelaar kon hij daar steeds met een lachend gezicht genieten van de muziek.

Als schilder heeft hij zich veelvuldig laten zien bij de vereniging. Op menig Prinsenwagen heeft hij zijn mooie schilderkunsten laten zien en ook bij het opknappen van “Ons Dezibel “ heeft hij de kwast gepakt. We kunnen trots zijn op al zijn schilderwerk. Ook menig glaasje bier heeft hij getapt bij de carnaval. Tussendoor hield hij de tijd in de gaten wanneer hij op moest treden met de Kwakbollen Brassband. De Kleine Zaal, “zijn tap”, was zijn domein. En na afloop gingen dan de laarzen aan om “zijn Kleine Zaal” schoon te maken.

De laatste paar jaren ging het wat moeilijker met Hans door het missen van een stuk van zijn been. Maar toch, als het even kon, was hij weer achter de bar of op een kruk aanwezig bij de Brassband. Zijn uitbundige lach als altijd nog veelvuldig van de partij. Zijn ziekte heeft het van hem gewonnen en nu heeft hij rust gevonden.

Dag Hans, rust zacht en dank voor alles.

Vrij naar een gedicht van Toon Hermans

De club had iemand nodig
stil en oprecht
die als het erop aankomt
voor je bidt of voor je vecht

Pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient,
dan pas kan je zeggen:
ik heb een vriend